Կոչական:

Այն բառը, որ ցույց է տալիս, թե ում կամ ինչին է ուղղվում խոսքը, կոչվում է կոչական:

Օրինակ՝ Տղանե՛ր, եկեք բակ գնանք: Գարո՛ւն, ինչ գեղեցիկ ես:

Բանավոր խոսքում այն անունը կամ բառը, որով դիմում ենք, արտասանվում է հատուկ շեշտով:

Գրավոր խոսքում կոչականի վրա դրվում է շեշտ և նախադասության մյուս անդամներից անջատվում է ստորակետով:

Եթե կոչականը նախադասության սկզբում է, ստորակետը դրվում է նրանից հետո:

Մայրի՛կ, կարոտել եմ քեզ:

Եթե կոչականը նախադասության վերջում է, ստորակետը դրվում է նրանից առաջ:

Ինչո՞ւ ես լալիս, մայրի՛կ:

Եթե կոչականը նախադասության մեջտեղում է, ստորակետը դրվում է նրանից  և առաջ, և հետո:

Դասերս վերջացնեմ, մայրի՛կ, հետո կգամ:

Առաջադրանքներ

1.Մարդի՛կ, արևի նման նայեք աշխարհին:

Աշխարհին նայեք արևի նման Մարդի՛կ:

Աշխարհին, մարդիկ՛ արևի նման նայեք:

Գրիր այս նույն նախադասությունը՝ կոչականը դնելով մե՛կ վերջում, մե՛կ մեջտեղում:

2.Կազմի՛ր և գրի՛ր սկզբում, մեջտեղում և վերջում կոչական ունեցող երեք նախադասություն:

Նարեկ՛ մի վիճիր քույրիկիտ հետ:

Գնդակ խաղա Աշոտ՛ մեզ հետ:

Լռություն պահպանեք երեղաներ՛:

3.Կետերի փոխարեն կոչականներ գրի՛ր:

Արամ՛, դինոզավրերն ինչո՞ւ են ոչնչացել:

Ռուբեն՛, դու քայլող մեքենա տեսե՞լ ես:
Նա իսկապե՞ս իր բնակարանը գազանանոցի է վերածել, Նարինե՛:
Մարդն ինչքա՞ն ժամանակ կարող է դիմանալ առանց խմելու, Անի՛ :
Գիտե՞ս, Մայրիկ՛ , ռոբոտներին էլ է օդ պետք:

4. Քո կարդացած պատմվածքներից, հեքիաթներից, բանաստեղծություններից դուրս գրիր կոչական ունեցող նախադասություններ։

 Որդի՛, ժամանակ է քեզ ամուսնանալու․

Հա՛յր, ես միտք չունիմ աղջիկ ուզելու:

Անկարելի բան չկա, հա՛յր.