1. Դուրս գրի՛ր մանուշակին նկարագրող նախադասությունները:
Դա մի փոքրիկ մանուշակ էր, բարալիկ ցողունով: Նա դողում էր ցրտից, բայց շարունակում էր արիաբար բուրմունք արձակել, որովհետեւ այդ նրա պարտականությունն էր:
2. Ո՞ր տողերում է արտահայտված հեքիաթի ասելիքը /գաղափարը/:
Լուսաբացին բոլորը տեսան, որ մանուշակը թառամել է: Թեքված բարակ ցողունին, նա պառկած էր ձյան վրա՝ գունատ ու անկենդան: Եթե հնարավոր լիներ բառերով արտահայտել նրա վերջին միտքը, մենք երեւի լսեինք հետեւյալը.
_Դե ահա, ես մեռնում եմ: Բայց նշանակություն չունի. Կարևորն այն է, որ որևէ մեկը սկսի պայքարը… Մի գեղեցիկ օր այստեղ միլիոնավոր մանուշակներ կծաղկեն: Սառույցները կհալվեն , և կհայտնվեն կղզիներ, տներ և մարգագետինով վազվզող երեխաներ…:
3. Ինքդ ձևակերպիր հեքիաթի ասելիքը:
Հեքիաթը ջանում էր հասկացել կարդացողին, որ գործը կարելի և պե´տք է սկսել, եթե նույնիսկ չկարողանաս այն մինչև վերջ տանել: Գուցե, եթե մեկը չսկսի ոչ ոք չի կարողանա օրինակ վերցնել և շարունակել:
4. Տրված նախատդաությանների ստորոգյալները համաձայնեցրու ենթակաների հետ:
Օրինակ՝
Ինձ մոտ նոր դասագրքեր կա: — Ինձ մոտ նոր դասագրքեր կան:
Գարնանը օրերը երկարում է:
Նրա մազերը սև է:
Քո երգերն ամբողջ քաղաքում երգվում է:
Կատվի աչքերը ճրագի պես վառվում էր:
Ուրախ էր անցնում նրա օրերը:
Ցրտերն ընկավ:
Ջրերը կտրվեց:
Քաղաքում ինչ-որ լուրեր է պտտվում:
Այնպես փախան, որ հետքերն էլ չի երևում:
5. Պարզ համառոտ նախադասություններն ընդարձակի՛ր:
Ընկերդ վախենո՞ւմ է:
Հիշեցնե՞մ:
Պիտի համոզե՞մ:
Ծառը ծադկե՜լ է:
Որդիս պիտի կարողանա:
Հիշի՛ր:
Վստահի՛ր:
Բերե՛ք: